Soms kom ik bij een paard en lijkt het heel logisch en simpel wat het probleem is en dus wat de oplossing moet zijn. Wanneer echter de controle vordert en ik meer te weten kom van de ruiter/amazone mbt het paard dan ga ik bij me zelf denken: “Dit klopt niet, zo ziet het er niet uit”.
Afgelopen zomer was ik bij een ponykamp voor een clinic. Terwijl we enige zadels van de deelnemers bekeken en bespraken kwam er een deelneemster met een zadel naar me toe en zei: “Dit zadel zal wel een gebroken boom hebben”. En inderdaad, dat was ook de eerste gedachte die er in mij opkwam. Het zadel had een paar vouwen op de zitting, aan elke kant 3. Bij controle of de boom gebroken zou zijn veerde de boom flink. Er zat dus veel beweging in het zadel. Maar je kunt dit pas zeker weten wanneer je het zadel open maakt. Dus dat zei ik tegen de eigenaresse en tot mijn schrik zei ze:”O, maar dat is geen probleem, wie heeft er een mes. Dan snij ik hem wel open!”En direct pakte ze een mes aan en ging er eens goed voor zitten. Ik wist niet hoe snel ik haar tot stoppen kon brengen, want wanneer je dit zadel zo maar zou open snijden en de boom is niet gebroken is dit zadel niet meer te gebruiken. Dus nadat ik had uitgelegd welke naden er open moesten en haar op het hart had gedrukt om dit vooral rustig te doen ging ze aan het werk.
Dit zadel heeft wel een gebroken voorboom.
En tot onze grote verrassing zagen we een correcte boom in dit zadel te voorschijn komen. Nergens een barstje of gebroken. Dus dit zadel is weer netjes in elkaar gezet en ik reken erop dat het nog heel lang gebruikt zal kunnen worden.
Op een dag kwam ik bij een paard wat enige tijd in de ‘ziektewet’ was geweest. De amazone was sinds een paar weken weer begonnen met longeren en rijden. Op een gegeven moment wilde dit paard niet meer lopen. Dit was geen normaal gedrag vond de amazone, dus belde ze mij voor een consult. Toen ik het paard bekeek, zag ik een weldoorvoed paard, zeer stevig, een mooie schoft, geen atrofie, kuilen naast de schoft. Daardoor was mijn eerste gedachte dat het zadel waarschijnlijk niet te klein was. Dus deze reden voor het in staking gaan kon ik verwaarlozen! Uit verder onderzoek bleek dat het zadel te lang was, dit kon een reden zijn voor het ongewenste gedrag. Bij het bevoelen van de schouders en de voorboom was er geen reden om te zeggen dat dit zadel veel te klein zou zijn.
Toch, omdat ik altijd paard en zadel opmeet met de gradenmeter en dit noteer heb ik het paard opgemeten met de gradenmeter. Goed, die cijfers had ik binnen, toen het zadel opgemeten. Oef, nog eens gemeten…. dat scheelde 15 graden met het paard. Het zadel was dus te klein. Ik vroeg me natuurlijk af waarom had ik dat dan niet gevoeld? Bij onderzoek van het zadel bleek dat de boompunten kort waren, dus het zadel kon al vrij vlug bovenin gaan wijken bij de zweetbladen.
Omdat het paard veel blessures heeft gehad dit afgelopen jaar en de amazone dit zadel pas 1.5 jaar gebruikte, is dit niet eerder aan het licht gekomen en heeft het paard er ook geen atrofie van gekregen. Wel het gedrag is hierop aan te rekenen. Nu gebruiken ze een zadel wat goed past qua voorboom en lengte en het probleem is opgelost.
Het volgende verhaal vertelt het tegenovergestelde:
Ik ben ergens op een stal met een zadelcontrole bezig, komt er iemand naar me toe gelopen en vraagt of ik ook zadels opnieuw kan opvullen. Nadat ik dit bevestigd heb wordt er gevraagd of ik tijd heb om haar zadel op te vullen. “Prima” zeg ik, “maar dan wil ik zo wel even paard en zadel zien”.
Een uurtje later bekijk ik zadel en paard ivm met de nieuwe vulling . Als eerste valt me op bij het paard de atrofie naast de schoft. Logische gedachte die dan opkomt: waarschijnlijk een te krappe voorboom. Als dit inderdaad zo is dan zou ik de klant adviseren om een passend zadel aan te schaffen en niet het huidige opnieuw te laten opvullen. Maar zover was het nog niet! Zadel controle, het zag er netjes uit, geen stiksels los, e.d., Het enige wat op te merken was, was dat in het rechter kussen een kuiltje zat. Paard opgemeten, zadel opgemeten: die kwamen goed met elkaar overeen. Zadel op paard gepast, op de juiste plek gelegd, past goed. Het zadel kon wel voorover wippen in de atrofie kuiltjes, dus toen maar eens gevraagd of het zadel goed bleef liggen tijdens het rijden. “Nee”, antwoordde de klant, “het zadel schuift naar voren en ik zak ook scheef naar rechts. Mijn instructeur zegt altijd dat ik recht moet gaan zitten”. “Tja”, denk ik, “dat kan ik begrijpen, maar hieraan kan de klant niet veel doen. Wanneer het zadel wegzakt heeft dat een reden”.
Ik spreek af met de klant dat er een nieuwe vulling in het zadel komt en dat we die andere problemen ook gaan aanpakken. Dus na een paar dagen ga ik met een nieuw gevuld zadel weer naar die klant en we passen het zadel. Het ligt prima op de rug. Om het naar voren kiepen tegen te gaan besluit ik er een aanpasbare pad onder te leggen. Een pad die van voren is opgevuld. Het zadel heeft nu geen mogelijkheid om te kiepen dus ik hoop dat het ook niet naar voren kan glijden. De klant gaat rijden en het valt haar direct op dat ze nu de schouders van haar paard kan zien bewegen. Ook zit ze nu rechtop. Waar ze wel aan moet wennen is het feit dat het zadel nu op de juiste plaats blijft liggen en niet naar voren glijdt. Ze zit nu dus iets meer naar achteren. Maar nu heeft haar paard bij de schouder wel alle vrijheid om te bewegen.
Wanneer u contact op wilt nemen, dat kan altijd, via het contactformulier of via GSM 06-51948216
